Er kan pas aan een probleem worden gewerkt als men zelf, toegeeft dat dit probleem er is
Zoals eerder meegedeeld, ga ik hier de twaalf stappen van de anonieme alcoholisten beschrijven zoals ik “persoonlijk” deze heb ervaren en toegepast.
Bekijk in de video hier beneden eens een realistisch voorbeeld van ontkenning en lees daarna “mijn” getuigenis in mijn beleving van de twaalf stappen
Iedereen ervaart deze stappen van uit zijn / haar eigen levenspositie. De stappen zijn voor iedereen hetzelfde, maar iedereen zijn / haar manier van er mee om te gaan is verschillend. Er zijn immers geen twee mensen die identiek hetzelfde zijn.
Dat is het mooie van de AA-vergaderingen. Iedereen brengt op de vergaderingen zijn getuigenis / belevenis op zijn / haar eigen unieke manier naar voren, van uit eigen ervaringen. Op deze manier leert iedereen van iedereen en helpen we mekaar.
Vandaag de eerste stap
“Wij hebben toegegeven dat wij machteloos stonden tegenover de alcohol – dat ons leven stuurloos was geworden”.
Hoe ik beginnen te drinken ben en hoe ik verslaafd ben geworden, zal ik in één van de volgende stappen uitgebreider aanhalen.
Waar het nu om gaat is hoe en wanneer ik toegeven heb dat ik machteloos stond tegenover alcohol.
Op 16 oktober 1988 heb ik onder invloed van alcohol dingen gedaan die niet te verantwoorden waren (hier zal ik later op terugkomen). Het was zo erg dat het gerecht werd ingeschakeld en dat ik op het punt stond van een ernstige veroordeling op te lopen, mijn werk en mijn gezin te verliezen.
Een bevriend psychiater heeft me toen geholpen om gans de zaak in de doofpot te krijgen, evenwel zijn voorwaarde was: “dat ik van de alcohol zou blijven en naar de AA-vergaderingen zou gaan.
Negen jaar heb ik dit volgehouden, evenwel….ondanks de talloze AA-vergaderingen, is het me in die negen jaar niet tot mij doorgedrongen dat ik echt een verslaving had.
Ik deed mee aan de vergaderingen, deed mee aan de twaalf stappen, gaf goede raad aan anderen, had zelfs medelijden met die anderen,
MAAR… dat alles was niet voor MIJ bestemd, ik deed het alleen maar voor mijn vrouw en kinderen.
Op die manier moest er een herval van komen, het is zelfs verwonderlijk dat dit pas na negen jaar is gebeurd.
Mijn dochter was toen op hotelschool en op een school-feest mochten de kinderen aan hun ouders opdienen wat zij zelf hadden klaargemaakt.
Toen zij aarzelend met een aperitief naar mij toekwam, zegde ik: “neen ge weet toch dat ik geen alcohol drink”. Zij sloeg in paniek want al de andere kinderen hun ouders namen die aperitief wel aan. Dit wou ik niet laten gebeuren en
dus…. nam ik de aperitief aan. Dat ik dit gedaan heb was niet zo erg, als ik het onopvallend had doorgeschoven naar iemand anders toe.
Maar…. eenmaal de aperitief in mijn hand dacht ik: “negen jaar niets gedronken, ondanks dat ik nooit een alcohol-probleem had gehad, dus voor deze éne keer zou het toch niet zo erg zijn”
En…. ik dronk hem met heel veel smaak en heel veel genot uit.
Evenwel…. ‘s anderendaags zat ik plots met de gedachte: “zie je wel, ik heb het kunnen houden met één glaasje alcohol, dus….kan ik dat vandaag ook.
Maar…. die dag werden het reeds zes glaasjes.
Steeds meer alcohol…Steeds meer alcohol…Steeds meer alcohol…
Ik moest de dag beginnen met…Steeds meer alcohol…
Ik deed mijn job nog goed, ik werkte in de tuin..
Maar om dit te kunnen, moest dit zijn met….Steeds meer alcohol…
Uiteindelijk, tijdens tuin-werken had ik ‘s middags reeds een halve bak bier leeg. Daar ik geen bier meer had, ging ik de kelder in en dronk er een fles wijn leeg in drie teugen. Niet zo lang erna had ik terug drang naar meer alcohol, ging terug de kelder in, trok terug een fles wijn af, zat ze aan mijn mond en…
Toen….kreeg ik een genadelijke flits van: “met wat ben ik bezig? ik heb de alcohol niet meer onder controle, neen het is net andersom de alcohol heeft mij in zijn macht”
Ik heb… de stop terug op de fles gedaan, ben beginnen te zweten van angst en onmacht.
En…. toen mijn vrouw en kinderen terug thuis kwamen van boodschappen doen, heb ik gezegd: “ik heb een probleem”.
Kreeg een venijnig antwoord: “van wat nu weer?”
Ik heb de alcohol niet meer onder controle
Dat weten wij al lang
Ja maar ik ga er iets aan doen
Ja wat?
Ik heb op 24 maart 1999 een congres van het kaderpersoneel, daar ga ik voor het eten nog één aperitief drinken, bij het eten nog één glas wijn en in het terugkomen nog één pint bier.
Gelach en dat willen wij nog wel eens zien.
Evenwel… ik heb het zo gedaan
En…. heb sedertdien nooit nog een glas alcohol aangeraakt.
Ben terug naar de vergaderingen beginnen te gaan…..
En…. heb mijn eerste stap gezet
Maar nu…. met volledige overgave.
“Ik heb toegegeven dat ik machteloos stond tegenover de alcohol – dat mijn leven stuurloos was geworden”.
En nu weet ik met absolute zekerheid dat ik voor de rest van mijn leven machteloos zal staan tegenover de alcohol, dat als ik ook maar één druppel alcohol terug aanraak, de controle terug ga verliezen en dat mijn leven terug stuurloos zal worden.
De volgende dagen geef ik een beschrijving van hoe ik mijn tweede stap heb beleefd.
Schrijf U in op de nieuwsbrief en U blijft automatisch op de hoogte.
Groetjes
Theo
Comments