top of page
Zoeken

Koffierecepten ||Coffee recipes

Koffierecepten die in deze periode van Lockdown Uw dagen toch aangenaam kunnen maken


Koffierecepten bekijk ze hier beneden

Koffierecepten Pharisäer


Pharisäer

Koffierecepten Pharisäer

Pharisäer is koffie met een scheut rum en afgedekt met slagroom. De warme alcoholische drank is een regionale specialiteit van Noord-Friesland, een district in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein.

Over het ontstaan van de naam ‘Pharisäer’ bestaat de volgende sage:

Een dominee die beroepen werd op het Noordfriese eiland Nordstrand kreeg te maken met een gemeente die liever dronk dan werkte. Dat was de dominee een doorn in het oog en vanaf de kansel verbood hij de gemeenteleden het drinken. De gemeente trok zich van de woorden van de dominee niet veel aan, maar om de man Gods niet voor het hoofd te stoten, zorgden ze ervoor dat hun drankgebruik aan diens oog werd onttrokken.

Toen kwam er echter een doopfeest en daar was de dominee uiteraard ook bij aanwezig. En het leek de gemeente niets om zonder alcohol de dopeling te vieren, dus bedachten de dorpsbewoners een list: er zou voor iedereen koffie worden geschonken, maar met een flinke scheut rum erin. En om te voorkomen dat de warme koffie een alcohollucht afgaf, werd de beker afgedekt met een dikke laag slagroom. Alleen de dominee kreeg natuurlijk alcoholvrije koffie.

De dominee kreeg al snel in de gaten dat er iets niet deugde toen de stemming beter werd en een paar mensen duidelijk dronken raakten. Eerst kon hij niets hardmaken, maar toen hij de koffiebekers wat beter inspecteerde, kwam alles uit. De dominee ontstak in woede en brulde zijn gemeenteleden toe: “Ihr Pharisäer!” (‘jullie Farizeeën!’).

Koffierecepten Latte macchiato


Latte macchiato

Koffierecepten een kopje latte macchiato

Een latte macchiato is een koffiedrank die bestaat uit laagjes van melk en espresso.

Het fundamentele verschil met de caffè latte is dat er bij de latte macchiato een shot espresso wordt toegevoegd aan de melk, daar waar bij de latte melk aan de koffie wordt toegevoegd; de nadruk ligt op de melk. De latte macchiato veronderstelt ook de aanwezigheid van melkschuim, eerder dan gewoon warme melk. Ook de gelaagdheid van de verschillende drankonderdelen is bij de bereiding cruciaal. Een gelijkaardige drank waar boven de espresso slechts een beperkte hoeveelheid melkschuim wordt toegevoegd is de caffè macchiato.

Bereiding

Latte macchiato wordt gemaakt door opgeklopte melk in een kopje te gieten. Vervolgens wordt voorzichtig de shot espresso erbij gegoten. De melk zal vanzelf laagjes vormen.

Koffierecepten Frappé


Frappé

Koffierecepten Een glas frappé.

Frappé (in het Grieks: φραπέ; van het Franse woord voor ‘geslagen’) is een schuimend Grieks koffiedrankje gemaakt van oploskoffie dat koud gedronken wordt.

Het wordt geserveerd in hoge glazen met een rietje en een glas water. Omdat het populair geworden is door het toerisme, wordt er de laatste jaren bijvoorbeeld ook in Nederland en België reclame voor gemaakt.

Oorsprong

De oorsprong van de frappé ligt in de Internationale Beurs van Thessaloniki in 1957. Het bedrijf Nestlé demonstreerde een nieuw kinderdrankje, een chocolademelkpoeder dat kon worden bereid door melk toe te voegen en een en ander in een shaker te schudden. Een medewerker van het bedrijf, Dimitrios Vakondios (Grieks: Δημήτριος Βακόνδιος), zocht naar een manier om in de pauze oploskoffie te maken, maar kon geen warm water vinden. Dus besloot hij koud water en de shaker te gebruiken en maakte zo de eerste frappé, die in de loop van de afgelopen vijftig jaar uitgroeide tot de nationale drank van Griekenland, onder andere door de marketing van Nestlé.

Bereidingswijze

De oploskoffie wordt met water schuimig opgeklopt. Het drankje wordt dan in een glas gegoten waarin zich (gebroken) ijs bevindt.

Wanneer aan het water melk wordt toegevoegd, heet de frappé gala (Grieks γάλα, IPA: [ɣala]?)). Verder wordt er doorgaans onderscheid gemaakt tussen drie graden van zoetheid: een frappé glikós (IPA: [ɣli’kos]?)) is (zeer) zoet, een métrios is minder zoet, een skétos bevat geen suiker. In sommige (luxueuzere) gelegenheden wordt aan de koffie een koffielikeur of ijs toegevoegd.

Trivia

  1. In Frankrijk wordt onder frappé doorgaans een milkshake verstaan.

Koffierecepten Irish coffee


Irish coffee

Koffierecepten Irish coffee in een van de eerste glasmodellen. Links een nieuwere variant met maatverdeling.

Irish coffee (Ierse koffie) is een warme drank van koffie, Ierse whiskey en room.

Inhoud

Geschiedenis

Volgens de verhalen is Irish coffee voor het eerst geschonken in 1942 door Joe Sheridan op het vliegveld in Foynes, wat de voorloper was van Shannon Airport in het westen van Ierland, in het graafschap Limerick. Sheridan zou enkele vermoeide passagiers koffie hebben geschonken met een scheutje whiskey erdoor en wat room erop, om ze wat op te peppen. Op de vraag of het Braziliaanse koffie was antwoordde Sheridan: “No, my friend, this is Irish coffee.”

Deze eerste Irish coffee’s werden in bekers geserveerd. Vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw kwam het geharde Irish coffee-glas op de markt. Veel modellen hebben een maatverdeling.

Ingrediënten

  1. bruine basterdsuiker

  2. Ierse whiskey

  3. sterke hete koffie

  4. ongezoete room, half geslagen zodat het nog schenkbaar is.

Bereidingswijze

Een veel voorkomende manier om Irish coffee te bereiden is in een glas met maatverdeling.

  1. Schep wat suiker naar smaak in het glas.

  2. Voeg de whiskey toe tot aan de eerste maatlijn.

  3. Schenk de hete koffie erbij tot aan de tweede maatlijn. Roer een paar keer om.

  4. Laat de room voorzichtig op de koffie glijden tot het glas precies gevuld is. Dit kan met behulp van een lepel die vlak boven het oppervlak van de hete koffie gehouden wordt waarop de dunne koele room – bijvoorbeeld vanuit een maatbeker of schenkkom – geschonken wordt. Gedurende het schenken de lepel langzaam met het oppervlak van de room mee naar boven bewegen. De room mag niet in de koffie wegzakken.

Het gebruik van slagroom uit een spuitbus is niet de bedoeling.

Indien in een glas geserveerd, is het de bedoeling de koffie “zwart” te houden. De room mag zich niet vermengen met de koffie. Het verplaatsen of uitserveren van een gevuld glas moet daarom voorzichtig gebeuren. Er wordt zodoende ook geen lepel bij gegeven. De sensatie is dat de hete sterke zwarte koffie onder de koele room vandaan gedronken wordt.

Slagroom uit een spuitbus, volledig stijf geslagen room alsmede met suiker gezoete room, blijft niet op de koffie liggen maar zakt door het oppervlak van de koffie heen.

Zeker wanneer er een beker voor de koffie gebruikt wordt, is het aan te bevelen deze voor te verwarmen. Dat kan bijvoorbeeld door het even met heet water te vullen en om te spoelen.

Irish coffee in een van de eerste glasmodellen. Links een nieuwere variant met maatverdeling.

Irish coffee (Ierse koffie) is een warme drank van koffie, Ierse whiskey en room.

Inhoud

Geschiedenis

Volgens de verhalen is Irish coffee voor het eerst geschonken in 1942 door Joe Sheridan op het vliegveld in Foynes, wat de voorloper was van Shannon Airport in het westen van Ierland, in het graafschap Limerick. Sheridan zou enkele vermoeide passagiers koffie hebben geschonken met een scheutje whiskey erdoor en wat room erop, om ze wat op te peppen. Op de vraag of het Braziliaanse koffie was antwoordde Sheridan: “No, my friend, this is Irish coffee.”

Deze eerste Irish coffee’s werden in bekers geserveerd. Vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw kwam het geharde Irish coffee-glas op de markt. Veel modellen hebben een maatverdeling.

Ingrediënten

  1. bruine basterdsuiker

  2. Ierse whiskey

  3. sterke hete koffie

  4. ongezoete room, half geslagen zodat het nog schenkbaar is.

  5. Schep wat suiker naar smaak in het glas.

  6. Voeg de whiskey toe tot aan de eerste maatlijn.

  7. Schenk de hete koffie erbij tot aan de tweede maatlijn. Roer een paar keer om.

  8. Laat de room voorzichtig op de koffie glijden tot het glas precies gevuld is. Dit kan met behulp van een lepel die vlak boven het oppervlak van de hete koffie gehouden wordt waarop de dunne koele room – bijvoorbeeld vanuit een maatbeker of schenkkom – geschonken wordt. Gedurende het schenken de lepel langzaam met het oppervlak van de room mee naar boven bewegen. De room mag niet in de koffie wegzakken.

Het gebruik van slagroom uit een spuitbus is niet de bedoeling.

Indien in een glas geserveerd, is het de bedoeling de koffie “zwart” te houden. De room mag zich niet vermengen met de koffie. Het verplaatsen of uitserveren van een gevuld glas moet daarom voorzichtig gebeuren. Er wordt zodoende ook geen lepel bij gegeven. De sensatie is dat de hete sterke zwarte koffie onder de koele room vandaan gedronken wordt.

Slagroom uit een spuitbus, volledig stijf geslagen room alsmede met suiker gezoete room, blijft niet op de koffie liggen maar zakt door het oppervlak van de koffie heen.

Zeker wanneer er een beker voor de koffie gebruikt wordt, is het aan te bevelen deze voor te verwarmen. Dat kan bijvoorbeeld door het even met heet water te vullen en om te spoelen.

Te kiezen whiskey

De whiskey die in de Irish coffee gebruikt wordt is Ierse whiskey. Vaak wordt Jameson of Bushmills gebruikt. Bij de Jameson-stokerij in Dublin wordt echter gemeld dat de Jameson zich door haar zachte smaak minder goed leent voor Irish coffee, en dat beter Paddy’s (of Power’s) gebruikt kan worden.

Zie ook

Koffierecepten Dokkumer koffie (Fries: Dokkumer kofje)


Dokkumer koffie (Fries: Dokkumer kofje)

Koffierecepten Dokkumer koffie

(Fries: Dokkumer kofje) is hete koffie met een scheut beerenburg (oorspronkelijk met de Dokkumer Sonnema Berenburg, vandaar de naam), afgedekt met slagroom. Het is een specialiteit uit de provincie Friesland. Het is vernoemd naar de Friese stad Dokkum. Dokkumer koffie wordt ook wel de Friese variant van Irish coffee[1] genoemd. Bij Dokkumer koffie is het niet de bedoeling dat nadat de slagroom op de koffie is gelopen, er nog geroerd wordt. De koffie dient namelijk onder de room weggedronken te worden.

Deze drank is qua samenstelling en/of smaak vergelijkbaar met:

Koffierecepten Espresso


Espresso

Koffierecepten Espresso

Espresso is een bereiding waarbij heet water onder hoge druk door zeer fijn gemalen en aangedrukte koffie wordt geperst.

Inhoud

Ontstaan

Door de grote vraag naar snellere bereidingen werd in 1822 door Louis Bernard Rabaut en later Edward Loysel een methode bedacht voor de productie van grote hoeveelheden koffie waarbij heet water door middel van stoomdruk door het koffiemaalsel werd gefilterd. De stoomdruk werd verkregen door het water in het kookvat op hoge temperatuur te brengen. Rond 1900 werden in Italië variaties op deze zetmethode bedacht waardoor bereidingen per kop mogelijk werden – ‘expres’ voor één persoon gemaakt. De naam ‘Espresso’ was geboren. De etymologie van het woord is onderwerp van discussie. Voor de hand ligt een afleiding van voltooid deelwoord het van Latijnse werkwoord exprimere, uitpersen, uitknijpen, namelijk expressus; anderen zeggen (espresso: Italiaans voor ‘uitdrukkelijk’ of letterlijk: onder druk, es presso)[1].

In 1901 patenteerde Luigi Bezzera de eerste compacte espressomachine ‘Ideale’ geschikt voor elke gewone drinkgelegenheid. Water én stoom werden onder 1,5 bar door de gemalen koffie gedrukt. Dit hete water had wel een nadeel; het verbrandde de fijngemalen koffie en gaf de koffie zo een bijzonder bittere smaak. Om dit op te heffen werd er ruim suiker aan toegevoegd. Hoewel de huidige espresso’s gezet worden onder perfecte omstandigheden met betere melanges, drinken de Italianen nog steeds deze espresso’s met veel suiker.

Gedurende de periode 1905 en 1935 ontstonden er vele espresso-fabriekjes waaronder LaPavoni, Victoria Arduino, La Rancilio, La Marzocco en La Cimbali. De Bezzera-methode werd continu gekopieerd maar er veranderde weinig. In 1935 wist Prof. Illy dit probleem op te lossen door druk en watertemperatuur van elkaar los te koppelen. De machine die hij ontwierp noemde hij de Illetta. Het water werd nu door middel van luchtdruk door de gemalen koffie geperst in plaats van door stoom. De temperatuur kon nu onder het kookpunt worden gehouden. In 1938 patenteerde Achille Gaggia een systeem om water door middel van een mechanisch gespannen, handbediende veer door de koffie te persen. Door een hendel naar beneden te drukken, kon er warm water (circa 92 °C) in een cilinder gestuurd worden dat op zijn beurt weer door de koffie werd geperst door de hendel omhoog te laten komen waarbij de veer zijn werk deed. De druk die hierdoor ontstond liep nu op tot zo’n 9 Bar.

Hoewel dit systeem nog altijd bestaat, is tegenwoordig de veer met hendel vervangen door een elektrische pomp en levert deze gemiddeld zo’n 14 tot 16 Bar. De officiële werkdruk echter is 9 à 10 bar. Dit type pomp werd voor het eerst toegepast in 1950 en is ontwikkeld door Ernesto Valente. In de jaren zestig ging Valente verder met het ontwikkelen van de espressomachine en kwam met de alom bekende E-61 zetgroep op de markt. Valente, destijds directeur van Faema heeft hierdoor wereldfaam verworven. Faema ging echter onder leiding van Valente begin jaren 70 failliet en hij richtte in 1976 Vibiemme op (V = van Valente). De naam Faema was echter niet stuk te krijgen en kreeg een herstart. Alle bekende fabrikanten van toen bestaan nu nog steeds. Verschillende oude bedrijfjes zijn opgegaan in de sterkere firma’s en zien ondanks de nieuwe eigenaren nog steeds hun naam pronken op design-machines. Tot op heden is er een strijd wie de beste espresso-machine maakt. De ontwikkeling in de espressowereld staat nog steeds niet stil.

Bereiding

Espresso zetten is een delicate bezigheid. Dit proces wordt gedefinieerd door de volgende karakteristieken:7 – 10 g20 – 30 sec9 – 16 bar92 – 96 °C

Dat wil zeggen: voor één espresso (ook wel een shot genoemd of zo’n 30 ml koffie) wordt water van zo’n 95 °C door 7-10 gram koffie gestuwd bij een druk van tussen 9 en 16 bar, gedurende 20 tot 30 seconden.

In Italië noemt men zo’n klein kopje espresso gewoon een ‘caffè’. Een goede espresso wordt – behalve door de intense smaak – gekarakteriseerd door een laagje bruine crema die vetten en suikers bevat die door de druk uit de koffie worden geperst. Ondanks de krachtige smaak, bevat een kopje espresso van 30 ml minder cafeïne dan een kop filterkoffie. Per honderd gram bevat espresso echter beduidend meer cafeïne dan gepercoleerde koffie, 212 mg tegenover 40 mg.[2][3] De persoon in een horecabedrijf die zich met de espresso en aanverwante dranken bezighoudt wordt de barista genoemd.

Varianten

Op espresso gebaseerde koffies zijn:

  1. de doppio (een dubbele espresso in een kopje)

  2. de ristretto (een espresso met een kleiner volume, oorspronkelijk met de volledige extractietijd, hoewel er regelmatig naar verhouding minder water wordt gebruikt om de smaak te versterken)

  3. de caffè lungo (een espresso die wat langer “door blijft lopen” zodat de bittere bestanddelen in het maalsel opgelost worden en het volume groter is)

  4. de caffè americano (een espresso aangevuld met heet water, is dus een lungo die minder bitter is. Hij lijkt op filterkoffie)

Varianten met melk:

  1. de caffè macchiato (“gevlekte koffie”, een espresso met een toef melkschuim)

  2. de cappuccino (espresso met gestoomde melk en melkschuim in een kopje van ongeveer 150-170 ml)

  3. de caffè panna (espresso met slagroom)

  4. de caffè latte (een espresso met gestoomde melk. Meer melk dan cappuccino)

  5. de latte macchiato (gestoomde opgeschuimde melk met daaraan voorzichtig een espresso toegevoegd waardoor een gelaagde structuur ontstaat)

  6. de cortado (een espresso met een gelijke hoeveelheid warme melk, oorspronkelijk uit Spanje)

  7. de flat white (een espresso met microschuim, oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland)

Andere varianten:

  1. de caffè corretto (“gecorrigeerde koffie”, een espresso met een scheut grappa, sambuca of brandy, met name in Noord-Italië wordt een glaasje grappa bij de koffie geserveerd)

  2. de espreschoc (een espresso met warme chocolademelk)

Koffierecepten Carajillo


Carajillo

Koffierecepten Carajillo

Carajillo is een Spaanse manier om koffie te serveren. In tegenstelling tot een “Spanish Coffee” die in veel restaurants op het menu staat gaat het hier niet om koffie met Tia Maria en slagroom.

Carajillo is een klein glaasje sterke koffie met “picardía” (een Spaanse brandewijn die naar men zegt puur niet te drinken is).Categorie:


Koffierecepten Cappuccino

Cappuccino

Cappuccino is een Italiaanse koffiebereiding, oorspronkelijk afkomstig uit Wenen.[1]

De koffie bestaat uit gelijke delen melkschuim, melk en espresso. Soms wordt er ook cacaopoeder of kaneel over gestrooid, hoewel dit in professionele (barista)kringen not done is, omdat het poeder het schuim sneller laat verdwijnen.

De naam

De naam cappuccino komt oorspronkelijk van Kapuziner Kaffee. Deze naam is ontstaan uit een wirwar van koffiesoorten in het Oostenrijkse Wenen. In Wenen schenkt men de koffie meestal met hete melk, al dan niet opgeschuimd. Wat algemeen bekend is als cappuccino, noemt men in Wenen een Melange. De hoeveelheid melk is afhankelijk van de wens van de gast. Eén van de manieren om deze wens kenbaar te maken is het vergelijken met de kleur van het habijt van een monnik. Zo is een Franziskaner een kopje koffie met zoveel melk dat het de lichtbruine kleur van het habijt van deze monniken aanneemt. Een Kapuziner is wat donkerder, dus sterker en met minder melk. Mogelijk refereert de naam cappuccino ook aan de kleur van het habijt – de capuccio – van de kapucijnen. Tussenliggende varianten zijn Nußbraun (notenbruin) en Nußgold (notengoud).

Voorbeeld van latte art in een café in Tokio.

Latte art is de kunst van het gieten van decoratieve ontwerpen op een cappuccino. De “kunstenaar”, de barista, schenkt met een speciale techniek de geschuimde melk in de crèmelaag van de espresso.

Gebruik

Cappuccino werd in Italië vrijwel uitsluitend in de ochtend gedronken. Een populair ontbijt bestaat uit een cappuccino en een cornetto, een (zoete) croissant. Hoewel sommigen cappuccino tegenwoordig zonder schaamte op ieder moment van de dag bestellen – zelfs ’s avonds laat wordt deze drank in cafés en bars nog geschonken – claimen puristen dat cappuccino nog steeds alleen bij het ontbijt gedronken zou moeten worden.[2][3]

Bereidingswijze

Bereidingswijze

Een cappuccino bestaat uit gelijke delen espresso, gestoomde melk en melkschuim.


Waar haal ik mijn koffie?

Lekkere koffierecepten verdienen ook lekkere basiselementen, daarom haal ik mijn koffie hier beneden


MIJN ONLINE BIOWINKEL

ORGANO™ is een wereldwijd netwerkmarketingbedrijf met een missie. Die bestaat eruit om via onze premium producten en zakelijke mogelijkheden mensen te helpen een nieuw niveau van evenwicht, vrijheid en welzijn te bereiken VERGEET .NIET OM NA HET INLOGGEN RECHTSBOVEN “UW” LAND EN TAAL TE KIEZENVERNEEM MEER

Deel met Familie, Vrienden en Kennissen, zij zullen U dankbaar zijn | *•.¸♡ ᴡᴏʀᴅᴘʀᴇs-ʙʟᴏɢɢᴇʀs ɢᴇʙʀᴜɪᴋ ᴅᴇ ʜᴇʀʙʟᴏɢ-ᴋɴᴏᴘ ♡¸.•*

1 weergave

Comments

bottom of page